Yaprak misali Şiiri - Hadi Çağlar 2

Sonbahar yaprakları gibi
Bir bir koparken hayattan
Yanar yürek ağlar gözlerimiz
Sağlıkta bir başkadır dostluklar
Üzersin üzülürsün alışıksın birbirine
Uzanmaz ellerimiz kötülüklere
Gül açar mı solacağını bilse
İnsan doğar mı öleceğini bilse
Yaprak dökülmezdi baharı görse
Yaprak misali bizde düşeriz yere
Düşen yaprakları alır rüzgârlar
Kaldırır yerden götürür uzaklara
Karışır topraklara düştüğü yerde
İnsanlarda hayattan kopunca
Bırakmazlar ortalık yerde
İçler burkulsa da içler acısa da
Bir an önce ulaştırırlar toprağa
Ellerden bir şey gelmez
Son görev yapılır musalla taşında
Helallik alınır sevdiklerinden
Kalkar cami avlusundan
Ahirete yolculuk başlar
Omuzlarda tekbirle götürülür
Kabristanlıktır son durak
Anne, baba, kardeş, bacı
Dostlar, yakınlar, arkadaşlar
Bir bir göçerken bu âlemden
Veda sözcükleri duyulmaz
Rahmet sözcükleri yankılanır
Toplanan cemaatin dilinden
Baka kalırız arkalarından
Sevdiklerimizi gömmek
Toprakla üstünü örtmek
Nerde yârab nerde merhamet
Ruhumuzu sarar bir rehavet
Dayanmaz yürekler kanar
İçin için erir gönüller yanar
Hakkın rahmetine kavuşmak
Her insanın olur dileği