Yaprak Misali Şiiri - Feyzullah Evcil

Yaprak misalidir ya insan,
Tomurcuktur ilkten....
Belirsiz ufacık bir gözenekten yeşeren....
Renkleri yoktur ya,güneşe hasrettir,
Ya sabah günesine yada akşam güneşine....
Ya sevgiye doymuştur,
Yada sevgiye hasrettir,
Tüm yaşamı boyunca...
Yaprak tek düze yaşamı boyunca,
İnsanla eş sentezleri gerçek kılar.....
Foto- sentez dir yaşamları....
Yaşam dili yaprağın oksijen,
Yaşamı riyadır insanın..
İstisnalar da vardır tabiki sevgi üreten...
Yaprak işlevsel bir yaratma sonrasında yeşillenir...
İnsan bir sübyan lık sonrası renklenir....
Tekamül yavaştır...
Usa bilgiler fiziksel gelişimlerle verilir...
Ebebeynler tarafın dan....
Ya riya yada sevgi.....
Yaprak ta riya yoktur...
Proğram baştan yaprağın usuna konur,bir matematikle....
Pervanenin yaşamını devam etmesi için......
Sevgi ilk baştan vardır,
Kılcal damarlarında...
Rüzgarlarla arya söylerler ninni gibi...
Bazen üzerlerinde çiğ tutarlar ufacık kuşlar için.....
İnanın ki yaşamı özenilir bazen..
Öyle hafiftirler ki.....
Kin,nefret leri yoktur...
Zangoç değillerdir, yalanın çanını çalan...
Mevsimler sonbahar olunca sararmaya başlarlar,
Beni hatırla diyerek....
Pervanenin yüzeyi çağırır onları kendisine...
Bir yaşamları daha başlar....
Yeni yaprakların oluşumunu sağlamak için.....
Çürürler..
Bu yalan dünyada bir. olmuşlardır....
Bende düşen bir yaprak görürsem,
Hep hatırlarım
Naifliği,
Mavi kadar saflığı,
Gökyüzü kadar enginliği,
Bir yaprak kadar hafif ve temiz bir yüreği.....

16 aralık cuma yıl 20011