Beyaz kâğıtta duran mürekkep lekesi gibi,
Yüreğime çöreklenmiş duruyorsun.
Zılgıt yemiş iç çekişlerimin koynunda,
Hasret nöbetlerimin gonguna vuruyorsun.
Sırra kadem bastığından beri;
Düşlerimin mavisine, hüznün siyahını katıyorsun.
Yüreğime çivili yüreğinin kopması gibi,
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
