Yaprak IV Şiiri - Sinan Oğuzhan

YAPRAK IV
Bırakıvermişken ruhumu rüzgarlara,
Bir yaprak savruldu geçti önümden,
Yaşadıklarını düşündüm hayalimden,
Bilmem neden kopmuştu dalından,
Bin bir umutlar içinde tutunmuşken
Rengarenk yeşerirken hayata her dem
Salınıyordu yaşayacaklarının umuduyla
Minik çiçeklerle can yaren olacakken
Doğan gün ısıtırken her vakit tenini
Uçuyordu mutluluğun rüzgarlarından,
Belli ki çok güveniyordu asil dalına,
Korkmuyordu güya asla olacaklardan
İndi hüküm göklerden yere aniden
Sevda ırmakları kurudu tümden,
Zulüm yakarken ruhu ve bedeni

.............

Gün doğuyordu müjdelerle yeniden,
Sürükleniyordum önümü görmeden
Şükürdeyken umudumun ezanlarıyla
Düşüverdim Nur’umun nar avuçlarına
Canlanırken nurumla hayata an dem
Hasret ocağında yanar oldum şimdiden
Umuda bir yaprak daha koptu ömürden.
01.02 27.11.2010
IHM ANKARA