Yaprak dökümünün
Fısıldayan sesi
Akşamın son ışıklarında
Sabaha diyordu
Kavuşmalar
Seni ben hep kırlarda düşledim
Oysa sen şehir çocuğuydun
Okul dönüşü mürekkepli parmaklarınla
Saçlarını tarardın öğretmenini çekiştirirken
Sarman gibi tırmalarken düşlerdim o
Dibinden kesilmiş ojesiz tırnaklarını
Son ışıklara hazırlanırdım
Kavuşmak için sabahlara
Kayıt Tarihi : 1.7.2015 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ömrümün sonbaharını yaşadığım bugünlerde birden o geldi aklıma. Arkadaşımın kardeşiydi. Okul çıkışlarında beni görünce koşarak yanıma gelirdi. Heyecanla, tutkuyla o gün okulda olup biteni anlatır ve mürekkepli parmaklarıyla kırılıp dökülerek saçlarını tararken bir yandan da öğretmenini çekiştirir giderdi..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!