Yaprak Dökümü Şiiri - Özge Özgen

Ne zaman yaprak dökümü başlasa içinde,
Beni hep böyle hatırla
Olduğum gibi..
Vedalar soğuk olmamalı hep
Bazen de ellerinin sıcaklığında kalmalı aşk!
Ve dudakların her zaman öpüşmeye hazırken,
Arzusuna öfke nöbetleri katanlardan olma..
Çünkü her akşam,
Yorgun masallar dinlerken eski bir radyoda,
Kalbim kuş resimleriyle doluyor.
Şayet özlersen beni günün birinde,
Ne renk bir çiçek görmek istersin onu düşün.
Ben yastığımda yağmurun buğulu sesini duyunca,
mor bir menekşenin
yeşil yaprakları gibi,
Kendi gövdesinden içine doğru kıvrılıp uyuyabilirim..
Unutmak değildir bu
Yalnızlıktır..