Yaprak dökümü Şiiri - Nevin Kılıç

Hazana döndü bak içimdeki hisler,
Sürekli depremler yaşıyor ömrüm.
Hayra yorulmuyor gördüğüm düşler,
Gülmüyor ağlıyor zavallı gönlüm.

Dertliyim,derdim çok yokki çare,
Söyle! nasıl geldik biz bu hale,
Mutluluğun yanında olacağım yerde,
Gülmüyor ağlıyor gönlüm ne çare.

Umutlar tükendi,kurudu göller,
İsyanlar içinde artık gönüller,
Gülermi hergün ağlayan gözler,
Neden gülmüyor artık bu yüzler.

Nereye baksam umutsuzluk var,
Vefasızlık senin içindeymiş yar.
Yaptıkların yanına kalmaz kar,
Birgün kalbin senden hesap sorar.

Sevgimiz büyük övünürken,
İnsanlara karşı savunurken,
Asla biz ayrılmayız derken,
Veda bile etmedin giderken.

Zamanla acılar derinlere gömülür,
Arasıra çıkıp sana görünür.
Kalbinde hazan,yüzüne hüzün bürünür,
Yine duygularımda yaprak dökümü var.