Ahenkle düşerken yere yapraklar
Sebepsiz bir hüzün kaplar gönlümü
Akıverir yere gözden damlalar
Seni hatırlatır yaprak dökümü
Kimi sararmadan düşer yerlere
Kimi meydan okur boş gönüllere
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




İnsanlar gibi.
Şimdi yaprak mevsimi. Yeşildiler, kırmızıya kaçıyorlar, sararıyorlar, sonra dökülüyorlar. Bir süre öylece kalıyorlar. Süpürülüyorlar. Toprağa karışıyorlar.
Kimi meydan okur boş gönüllere.
Sonraki yıl tamamen doldurur.
Ne de güzelde kelimeler akmış sevgili Menşure güzel yüreğinize sağlık
Yaşam böyle bir şey...Sevgilerimi yolluyorum.
doğayla insan ne kadar benzeşiyor değil mi....
Menşure hanımın dizelerini sevgiler, tebriklerim....
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta