Ahenkle düşerken yere yapraklar
Sebepsiz bir hüzün kaplar gönlümü
Akıverir yere gözden damlalar
Seni hatırlatır yaprak dökümü
Kimi sararmadan düşer yerlere
Kimi meydan okur boş gönüllere
Seni düşünürüm
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın
Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
Devamını Oku
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın
Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
İnsanlar gibi.
Şimdi yaprak mevsimi. Yeşildiler, kırmızıya kaçıyorlar, sararıyorlar, sonra dökülüyorlar. Bir süre öylece kalıyorlar. Süpürülüyorlar. Toprağa karışıyorlar.
Kimi meydan okur boş gönüllere.
Sonraki yıl tamamen doldurur.
Ne de güzelde kelimeler akmış sevgili Menşure güzel yüreğinize sağlık
Yaşam böyle bir şey...Sevgilerimi yolluyorum.
doğayla insan ne kadar benzeşiyor değil mi....
Menşure hanımın dizelerini sevgiler, tebriklerim....
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta