Sonbahardaki ağaçlar benzetilebilir aciz duygulara,
Teker teker dökülen yapraklar ağaçların değildi oysa,
Dökülen yapraklar unufak olmuş kayıp duygulardı .
Yaprak dökümü gibi tek tek dökülüp kaybolan duygulardı.
Kimdi peki bu cani , kimdi ?
Nasıl kıyabiliyor o aciz adama
Bazen düşünürdü adam neydi hatası diye
Vardı hatırı sayılır hataları hemde iki tane
Onu herşeyden çok sevmesi
Bide ona herkesten fazla güvenmesiydi ona o zalimi zorlayan hata.
Kayıt Tarihi : 12.1.2025 03:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!