Yaprak Dökümü Şiiri - Aydın Duran

Durmasaydı rüzgar dinmeseydi yağmur,
Üşüsem donsaydım keşke tüm ömrümce,
Ya öldür artık beni, ya da çekip vur!
Kârım ne dir ,her gün bin defa ölünce?

Her karışında bir hatıra, bir anı,
Ne yana baksan yutup gider insanı,
Şehir şehir değil, sanki mapus damı,
Aklım başıma zûl olur ,düşününce!

Toplayıp ta bavulumu gidiversem,
Bir dağ başında inzivaya çekilsem ,
Bilmem ki yıl mı desem, ömür mü desem,
Ne faydası var ,gönlüm senden geçince!

Gül dilinden dökülen zehir olsaydı,
Dar ağacı kurup boynunu vursaydı,
Keşke orda o gün canımı alsaydı,
Hoyrat gözler, o gözlerine değince!

Bende delilerden de deli bir kalp var,
Dinle bak, içinde nasıl ızdırap var,
Bam telini kırar, sende bir mızrap var,
Çalsa ne çıkar, seni el gibi görünce!

(Aydın Duran)