Yaprak Şiiri - Bahattin Tonbul

Bir ağacın kuru dallarından dışarı fışkırıyor
Sanki bir çocuk bir yavru dünyaya geliyor
Güneş ısı ona bambaşka hayat vatediyor
Bakar sın bir gün yaşamını kendi sürdürüyor

Bir hikmet ne yer ne içer gün gün ise büyüyor
Fotosentez olayını yaprak bünyesinde yapıyor
Bağlandığı vücudu inanırsanız onunla besleniyor
Havadan güneşi karbondioksi çekip emiyor

Yaşayan dünyamızı o gördüğün yapraklar
Oksijeni yayarak hayat verir bize onlar
Açılmış ayalar arasında yol gibi damarlar
Ne hikmet ne derman hepsinide saklar

Şekll şekll değişir yeşilin tonlarını taşırlar
Yapraktır nitekip göze değişik algılanırlar
Bazılarıda çiçekleriyle karışıp koklanırlar
Bir canlıyı bir böceği gölgesinde saklarlar
11.04.2008
Bahattin Tonbul