Yaprak Şiiri - Ziya Nizam

Bir yaprak koptu
Sonbaharla dalından.
Gözyaşlarıyla uğurladı
Ağaç o can parçasını.
Yaprağa sorsan
Özgürlüktü nihayet yaşadığı.
Ağaç; öyle hafiflemiş,
Öyle boşluk hissetmişti ki
Yaprağın ayrıldığı anda.
Yapma diyemedi ona
Gitme diyemedi.
Sanki söylese hislerini anlar mıydı
O dik kafalı yaprak.
Yanlışlıklar bürümüştü gözünü
Ayrılınca dalından
Öleceği, biteceği hiç aklına gelmiyordu.
Gelse ne olurdu ki
Ağaç büyüktü, güçlüydü.
O dayanırdı yalnızlığa.
Kendisi ölse ne olurdu ki.
Bir zaman sonra anladı
Ağaç olmadan yaşayamayacağını
Anladı ama ne çare.
Dönemiyordu ki dalına.
Hem doğası böyleydi
Hem de dal kabul etmiyordu artık onu.
Ölecekti işte o da.
Her yalnız yaprak gibi.

15.11.1997-Cumartesi
20:59 Genç FM Çerkezköy