Dalından kopan güz yaprağı
Suya düşüverdi mi...
Ölümün çağrısına doğru terennüm edip gider
Çağlayanların nevasında çırpınır
Yüzmeyi öğrenir
Ya sonra…
Öğretir ona dalgalar ve kasırgalar
Toprağın en zayıf tarafının çabuk eridiğini
Böylece gücü öğrenir yaprak
Suyun içinde kaldıkça güçlü olabileceğini
O ki toprağın üzerinde çürüyüp gidecek
Bu ferasetinin neticesinde
Sıkıca sarıldı suya
Olamazdı karıncalara yem, rüzgârlara uçurtma
Kendini bırakarak dalganın akışına
Takıldı sapı bir vapurun çarkına
Pişman oldu o vakit
Gemilere tutkunluğuna
Atıverdi kendini bir kıyının yamacına
Nasibindeydi olmak
Karıncalara yem, rüzgârlara uçurtma
Kayıt Tarihi : 31.5.2021 14:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
toprakla tanışan yaprak
kabullenir önce teslimiyeti,
adım adım yol arar ölüme
gezinen can
yorgun düşer mevsimin iklimlerine...
gücü öğrenen ten
uçurtma olur önce
sonrası kuraklık ve göç
dua dolu bir avuç!
Kutluyorum değerli şiiri.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum
TÜM YORUMLAR (1)