Yaprak Şiiri - Muşlu Ozan Osman Osmanlı

Bir yaprak savruldu, yeniden doğmuş bahara doğru
Dahada gizemli olmak isterdi yere in meden
Rüzgarla kapışıyordu, yere inmemek için
Eşsiz güzelliğini ürpertiyordu kara toprak yaprağı

Önce hayallere kapılmıştı canlılara birşeyler vere bilme adına
Şöyle bir yaprak sesini şıpırdatıp sesini duyanlara iletmeye
Yetemedi gücü belki, dalda sarılıp tutulmaya
Toprağa düştü havada savrulurken o güzel yeşilliği

Yerlerde sürünüp gidiyordueşsiz güzelliğini yıpratarak
Yeniden geçmişe dönmek isterdi, gayrı;
Saat geçmişti güne doğru,gün aya aysa yıla doğru
Yazın kavurucu sıcaklığıylasararmıştı yeşil yaprak
Yer yüzüne beyaz örtü kaplanacaktı ki yapraklar;

Geliyoruz ey! kara toprak, hayallerini kara keptırmayacak
Sıcak tutacağız sana emanet edilen tohumları
İlk başta onlar filizlenecek yer yüzüne
Daha sonra ağaçlar yeşerecek o güzel tomurcuk larıyla
Taprak; ohh cekti içinden işte bir hayat kurtardım diye