Yaprağın Yağmurla Sevişmesi

En fazla bir kaç dakika
Bir kaç gerçeklik dışında kalan
Yapışan tenlerin teri uçtuğunda
O kadar gerçek arzusu insanın.

Ne kadar ıslak olsa sokaklar
Sevinci duyuluyor ağaçların.
Yapraklar terlemiş sevişmelerde
Aşkın yatağıdır toprak çamur
Sırtını ilk dönen hain değil mi?

En çok yaklaştığı vakit
Gözlerimin bebeğine oturur!
Ve bütün kayıplarımın vahşetini
Ardına koymayan
Öyle hain, şerefsiz ve öyle puşt
O da anadan doğmuş insan değil mi?

Sokulur aralara söylentisi
Söz sanki uçurumda bulur kendini
Denir ki hata olur söylenen
Bir gereksizlik vede bir lüzumda
Amaç bulunca yerini şehvete doyan
Sözünü yutan! Şerefsiz değil mi?

Hani koyarsın bir değeri varmış gibi
En güzel köşelere görünen hep o olsun.
İstersin zamanı her an onunla
Her saniye düşünendir belki
Ne büyük bir talandır, ne süslü bir yalan!
Tek bir gerçektir aşk
O da!
Yaprağın yağmurla sevişmesi.