Ağaçtan yere düşerken yaprak,
sessiz sessiz ayrılıyordu.
Artık geri dönemeyeceğini bile bile,
son kez bakıyordu arkasına...
Hayat bulduğu yere veda ediyordu gözleri,
hoşçakal bile diyemiyordu dudakları,
düşeceği anı bekliyordu gözlerini kapatarak,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta