Yaprağın sessizliğinden hale!

Ne kadar çok şey anlatıyor
Nazarların ikliminde tevazuu sabırla soluyor
Sadece anlayana bakıyor ve hilkatinden ayrılmadan aşkı yaşıyor

Nihayet mukayeseye giriştim
Ruhumun derinliğinde eriyerek fakirliği hissettim
Kalbime yöneldim ve iradei tercihlerimle sefilliğime boyun eğdim

Ruhum hicran içinde yoruyor
Kalbim sahibinden uzaklaştıkça sinem boğuluyor
İdrak sahifelerim daralıyor ve hüzün yaprakla anlamlaşıp bakıyor

Artık çare adına her ne varsa
Başım mütemadiyen ağrısa da irfanım olmayınca
Kanım damarlarımda aşk için o ana kadar ahvalime neler anlatırsa

Özümde ki sözümü hatırladım
Lakin idrake muhtaç bilgileri ruhuma tevdi ettim
Kalbimin açlığını hissettim ve hasretin izlerini ruhumla yüzleştirdim

Yaşamak kul olabilmeyi anlamak
Lakin hikmetin bendinde ki hilmi kuşanarak bakmak
Kimseyi yargılamadan rahmetin bekleyen güzelliğinde aşkı solumak

Kim ister katmerli çileyi yaşamak
Amma lakin hikmetin pervazlarında kanaati anmak
Kısmetin dirliğinde iradeyi baş tacı yaparak aklı ön plana çıkarmak

Saçlarım yapraklar misali düşüyor
Gözlerim fersizliğiyle kudreti resmederek gidiyor
Dizlerim takatsizliğin refakatiyle toprağın azminde zamanı örüyor

Ruhum aşk için sessiz figan ediyor
Nefsim parazitleriyle kalbime hükmetmek istiyor
Kimse suhuletten söz etmiyor ve koşturmalar ruhumu dinamitliyor

Özlemim dost nefeslerin güzelliği
Muhabbetin en bariz özelliği bilirim feragat birliği
Aşk seferberliği ve ötelerin okunan sahifeleri ruhuma ezan sesleri

Ne denir ki yaprağın halis haline
Hilkatiyle barışık olan sofiyane güzelliğin erdemine
Nefsin heveslerinden ilham alan aşk fakirlerinin anlamsız hallerine