Kara bir zemheri çökerken akşama
Ayazın yükü bindi yorgun dallara
Kuru bir yaprak koptu, uçtu dalından.
Koyu bir hüzün bürüdü bir baştan diğer yana
Issız sokakta kapalı kapıların ardına...
Kuru bir yaprak düşerken toprağa
O ilkbahar sabahı geldi yine aklına.
Güneşle canlanıp açarken gözlerini dünyaya
Tatlı bir rüzgar yalamıştı yanaklarını
Çiçek çiçek bezendiği günler de vardı
Ne kadar şendi dallar, arılar, kelebekler.
Meyveye gölge oldu canı yanarcasına
Kızgın güneşin yakıcı o sarı sıcağında...
Kuru bir yaprak düştü sessizce yere,
Kırağı örttü üstünü üşümesin diye gecede.
Dingin bir huzur çöktü yorgun omzuna
Yeniden yeşerip canlanacaktı dallar seneye
Nasılsa gelecekti bahar, kıştan hemen sonra...
Kayıt Tarihi : 18.11.2018 11:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her canlı doğar, gelişir ve sona erer. (Bir sonbahar şiiri)
Kırağı örttü üstünü üşümesin diye gecede.
Dingin bir huzur çöktü yorgun omzuna
Okuması çok güzel bir şiirdi. İnsanı başka yerlere alıp götürüyor. Özellikle yukarıda belirttiğim dizelerde mezara giren bir insanın üzerine toprağın örtülmesi sahnesi gözümün önüne geldi.
Tebrik ediyorum.
Sonuna kadar dirensede yaprak
Bir rüzgar yaprağın sonu olacak
Avuç açmış onu bekleyen toprak
Toprağın bağrındalar kucak kucak
Sonbaharın hüznü çökmüş yaprağa
Direnç kırılmış, düşecek toprağa
Çürük yaprak, dönüşecek toprağa
Vitamin olacak, yeni yaprağa...
Ekim 2015
Bülent Arkan
Kayıt Tarihi : 4.1.2016 16:33:00 .................Demiştim bir zamanlar bakmasını bilene bir yaprak neler anlatıyor değil mi yüreğinize sağlık.
tebriklerimle..
TÜM YORUMLAR (24)