Yaprağın Aşkı Şiiri - Teoman Temel Süer

YAPRAĞIN AŞKI
Aynı ağacın yaprakları idik,
Aynı hava,su,güneşle beslenirdik ikimiz,
Kuşların cıvıltıları,nameleriyle uyanır,
Çiğ damlaları ile yıkanırdık biz.

İlkbaharda taze yemyeşil,
Pırıl pırıldık ikimiz,
Güneşin sıcaklığı parlaklığı kamaştırırdı gözlerimizi,
Ben üst dallarda,sen yüksekten korktuğun için alt dalda bir yaprak.

Ben güneşi daha önce görür,
Uyanırdım senden önce,
Seyrederdim uyumanı gizlice,
Sessizce.

Hani yağmur yağmıştı,üşümüş büzüşmüş'tün bir gece,
Sana laf atmış,ısıtmışdım seni,güzel sözlerimle,
Ne güzel sohbetler ediyor,kıskandırıyorduk her kezi,
Ben sana,şiirler şarkılar söylüyor, birlikte aydınlatıyorduk geceyi.

Aylar nede çabuk geçiverdi,
Sonbahar hüznü çöktü içimize,
Senin sararıp solduğunu gördükçe,
Kendi halime bakamadım bile.

Güneş eskisi kadar ısıtmıyor,
Mehtap aydınlatmıyordu geceyi,
Sen ses veremesende,
Ben söylüyordum,o güzel heceyi,titreyen sesimle,

Ne buluştuk,
Ne el ele tutuştuk,
Ne sarıldık,
Ne yapabildik,uzaktan seslenmekten başka birbirimize.

Hava soğuyor,rüzgar artıyor,
Zor tutunuyorum dalda,
Senden hiçbir ses alamıyorum,
Haykırsam da.

Hayat denilen şey bumu,ne kadar kısa,
Sevgimize doyamadan,
Arzular, hayallerimizi gerçekleştiremeden,
Bir acı rüzgar esti,yaktı canımızı.

Üşüyor,titriyor,sayıklıyorsun,
Sana uzanmaya çalışıyorum,
Seni sarmak,nefesimle ısıtmak,
Olmuyor,olmuyor başaramıyorum.

Yorgunum, çok yorgunum,
Zor tutunuyorum dalda,
Anladım,anladım,
Ayrılık zamanı yakında.

Seni çaresizce izlemek,
Eriyip,tükendiğini görmek,
Yakıyor içimi,
Dayanamıyorum artık.

Senin,
Daldan kopuşunu görmeden,
Hoşça kal demeden,savrulmak istiyorum,
Çokkk uzaklara,çokkk uzaklara.23.09.TEOMAN2013