Yaprağı dökülen dallar ağlasın...

Kuşlar meyletmez kuruyan dala
Arı dönüp bakmaz peteksiz bala
Bize yanlış yapan sevgisiz kala
…Yaprağı dökülen dallar ağlasın.

Hasretiyle geçti biçare ömrüm
Bu yaşamak değil zorla sürürüm
Son defa yüzünü nasıl görürüm
…Özlemle kavrulan canlar ağlasın.

Aşkın dergâhında yazdım okudum
Sevda tezgâhında sevgi dokudum
Satırlara kalem vurup dokundum
…Güfteye dökülen sözler ağlasın.

Bana yükle derdin çoğunu böl de
Hangi balık yaşar kurumuş gölde
Kavuşmayan âşık yanarmış çölde
…Mecnunu kavuran çöller ağlasın.

Bir başıma kaldım şimdi çaresiz
Hasrete mahkûmum artık süresiz
Seven nasıl dursun gönül paresiz
…İsmini zikreden diller ağlasın.

Sevdiğim bilseydi kalmışım darda
Hasretle kavrulup yanmışım harda
Tomurcuk açmamış gül ahu zarda
…Bülbülü küstüren güller ağlasın.

Biz yürekten sevdik sandılar oyun
Sevgi olmasaydı eğmezdim boyun
Tek derdimiz aynı mezara koyun
…Ceyhan’ı savuran yeller ağlasın.

Adana/1979