Yapracık Şiiri - Vedat Sadioğlu

Yapracık, ‘olgunlaşmamış yaprak’ anlamındadır
Yapracık da ‘henüz oturmamış yer’ sayılır
Mevsimini yaşayamayan ağaç ‘çiçecik’ çıkarır
Yapracık’taki insanlar da ‘insancık’ sayılır

Yapracıklılar ne mevsimin, ne evlerinin rahatını
Ne de bölgelerinin tadını çıkarırlar
Burası dağ değil, yayla değil, İç Anadolu’da
Yapracık, bozkırın bir boz platosunda

Yapracık, bir toplu konut alanı, bir mahalle
Yaprağa, ağaca, yeşilliğe hasret
Tam bir dağ başı denmese de
Yapracık, hizmete ve uygarlığa hasret

Bağlıca ve Türkuaz arasında
Yüksek tepeler ve köyler var dört yanında
Havası temiz ancak oksijeni çok yok
Yapracık kırsal bir yer, ağacı yok

En yakın medeniyete 11 km uzaklıkta
Çayyolu ve Konutkent var burada
Ankara merkeze 34 kilometre
Yapracık, çok uzak bir yerleşke

Kartalı, atmacası, tilkisi, koyunu çok
Evlerin kirası ucuz ama oturan yok
Ulaşımı zor, iklimi zor, arazisi zor, sağlığı zor
Yapracık, yaşamı zor, yaşaması zor

Etimesgut’a bağlı ancak ilgisi yok
Pazar yeri ve çöpten başka hizmeti yok
Yapracık’ta Etimesgut’un araçları varmış
Yapracık, Sincan’ın insafına kalmış

Tüm birikimini TOKİ’ye teslim eden
Yönetimin ve TOKİ’nin keyfini bekleyen
‘Evim var’ diye sevinmeliyken insan
Yapracıklı ev aldığına pişman

TOKİ ve firma adları ‘DEV’ gibi
Etap adları küçük ve gizli
Hangi etabın nerede olduğu belirsiz
Yapracık’ta dolaşamaz insan rehbersiz

Peki! Yapracıklı yılar mı bu sıkıntılardan?
Zorluklar çok, engeller çok, mahrumiyet çok
Ancak Yapracıklıların kor gibi yüreği var
Yapracık insanının cesareti var, umudu var