Zarif bir goncaydı, bu garip gönül
Tarumar ederek dermeyecektin
Sahte sevgilerle yakıp da kül kül
Masum bir gönüle girmeyecektin
Yüzüne bakmaya kıyamam derdin
Hani her şeyden çok beni severdin
Hiç mi insafın yok, neden söz verdin
Çok yazık, o sözü vermeyecektin
Sana karşı sevgim olmasa özde
Bu kadar yanmazdım ateşte, közde
“Kör olsun gözlerim demiştin”, sözde
Benden başkasını görmeyecektin
Madem elvedaydı bu aşkın sonu
Neden yastığıma saldın kokunu
Kalbime saplanan sevda okunu
Atarken bu denli germeyecektin
En saf duygularla severken seni
Derdime dert kattın Allah’ın günü
Elemle baş başa bırakıp beni
Sen ellerle devran sürmeyecektin
Artık hafızamdan silindi adın
Senin de gözünde kalsın muradın
Tertemiz aşkımı yabanın yadın
Ayağı altına sermeyecektin
Mum gibi eriyip gün gün bitsen de
Aşkımdan tükenip, ölüp gitsen de
Dönüşü yok artık yemin etsen de
Sevdamıza duvar örmeyecektin
08.05.2018
İbrahim Karaçay
Kayıt Tarihi : 28.3.2019 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!