Yapmacık Samimiyetler Şiiri - Mert Satılmış

Dostluklar… Hani bir söz vardır ya “Dostlarım bana Tanrının kardeş olarak göndermeyi unuttuğu kişilerdir.” İşte sizin hiç böyle bir dostunuz oldu mu? Olmuştur mutlaka, ailenizin size gösterdiği ilginin eksikliğini başkaları ile doldurmak isterdiniz. Özellikle 15-20 yaşları arasında daha çok samimileşir dostlarınızla kurduğunuz samimiyet. Sabah kahvaltısından, akşam yemeğine kadar geçen zamanı birlikte geçirirsiniz ve hatta haftanın 2-3 günü birlikte geceyi sabah edersiniz. Aynı zamanlar da aşık olur, aynı zamanlar da efkarlanırsınız. Başınızı, dostunuzun omzuna yaslayıp güven duygusunun ne demek olduğunu hissedersiniz. O an sorgulamazsınız hayatın acımasızlığını, dostunuz yanınızdaysa önemi yoktur parasızlığın hatta geçirdiğiniz ciddi bir rahatsızlığın… Yani iyi bir dost, her şeyin ilacıdır aynı zamanda. Çok geceyi birlikte sabah ettiğiniz, birlikte alkol komalarına girecek kadar içtiğiniz, aynı anda aşık olduğunuz ve birlikte aynı ekmeği bölüştüğünüz dostunuz sizi herkesin ortasında, ya da kendi yalnızlığınızla baş başa bıraktıysa? Ondan sonra nasıl güvenebilirsiniz bir insana? Ya da nasıl inanabilirsiniz masum bir gülümseyişe? Dedim ya iyi bir dost her şeyin ilacı olabilir ama size kötülük yapan “kardeşiniz” hayata olan sevginizi, insanlara olan güveninizi de kaybetmenize neden olabilir. Siz o zamanında kardeşim dediğiniz insanı, güvenip arkanızı emanet ettiğiniz insanı bir gün elinde hançerle, tam sırtınıza saplamak üzereyken yakalarsanız, anlarsınız hayatın ne kadar acımasız, güven duygusunun ne kadar kolay yıkılabilen bir şey olduğunu. İşte eğer öyle bir kazık yememişseniz henüz, o çok sevdiğiniz dostunuzu mutlu etmek için, kendi hayatınızın en verimli zamanlarını boşuna harcamayın. En sevdiğiniz dostunuz ile daha çok vakit geçirmek için ailenizin sıcacık, samimi ortamında yemek yemek yerine, bir tost ile karnınızı doyuruyorsanız, ya da sırf dostunuz ile vakit geçirebilmek için kısıtlı maddi imkânlarla size okula gitmeniz için harçlık veren babanızın verdiği para ile okulu astığınız zamanlar parayı kolayca çar-çur edebiliyorsanız, hata yaptığınız farkına varmalısınız çok geç olmadan. Çünkü düşünmek istemesek de bir gün o mutlu aile tablonuzdan birileri eksilecek ve siz onunla geçirmediğiniz her an için kendinize ağız dolusu küfürler edecek, kafanızı taşlara vuracaksınız. Siz şuan o sıcacık aile ortamını pek önemsemiyor ya da o aile ortamının kısa bir süre sonra bozulabileceğini düşünmüyorsunuz. Ben maalesef bu acı tecrübeyi edinmiş biri olarak sizin farkında olmanızı sağlamak istiyorum. Çünkü o aile sıcaklığının bittiği zaman ve ailenizi hiçe sayarak gününüzü gün ettiğiniz dostunuzdan, sırtınıza sağlam bir ihanet saplandığı zaman hissedeceğiniz tek duygu “Pişmanlık” söyleyeceğiniz tek kelime “Keşke…” olacak. Yapmacık, yalan mutlulukları değil, kalıcı gülümseyişleri seçmenizi sağlamak için doldurdum bu hafta bu köşeyi, umarım “Farkındalık” yaratabilmişimdir.
Haftaya gene bu ufak köşede görüşmek ümidiyle…