Bu kadar kırışık değilken
gökyüzü,
Dökülürken
bir sağanak avuçlarımıza,
sırılsıklamdık
aynı yeryüzünün
ortasında.
yaşlanmayacaktı
hiç bir sene!
kadife gibiydi
senelerin yüzü,
Senin yüzünde gülmeler,
ve güller ne çok yakışırdı;
sonra gülümü
omzundan vurdular;
ılık ılık bir kan damladı
gençliğinden;
kucağımda
ağlamalar
kokusu burnumdan gitmeyecek;
yapış yapış bir tat dudağımda,
kuşlar dermansız;
uçuruyorlardı seni kollarında.
Kayıt Tarihi : 11.8.2020 14:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zerrin Zengin Dönmez](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/11/yapis-yapis-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!