Sibel ağaca sarılmış hem söyleniyor hem ağlıyordu. Birden ayağında ki çizmeyle ağaca vurmaya başladı. O anda başına bir elma düştü. iyice sinirlendi. Zaten bahane arıyordu hınç almak için, bir iki kere daha ayağındaki çizmeyle ağaca vurdu.O sırada bir ses geldi.
-Dikkat etsene canımı yakıyorsun.
Sibel şaşırdı. Etrafta da kimse yoktu.
-Allah Allah bu ses de nerden geliyor diye irkildi.
Vurduğu ağaçtı. O da konuşacak değildi ya. Denemek için bir kere daha vurdu.
-Ne biçim kızsın. Ağladığın yetmiyor gibi bir de canımı yakıyorsun.
Sibel iyice korkmuştu. Neden ağladığını bile bir anda unutmuştu. Elma ağacı konuşabilir miydi.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz