Sibel ağaca sarılmış hem söyleniyor hem ağlıyordu. Birden ayağında ki çizmeyle ağaca vurmaya başladı. O anda başına bir elma düştü. iyice sinirlendi. Zaten bahane arıyordu hınç almak için, bir iki kere daha ayağındaki çizmeyle ağaca vurdu.O sırada bir ses geldi.
-Dikkat etsene canımı yakıyorsun.
Sibel şaşırdı. Etrafta da kimse yoktu.
-Allah Allah bu ses de nerden geliyor diye irkildi.
Vurduğu ağaçtı. O da konuşacak değildi ya. Denemek için bir kere daha vurdu.
-Ne biçim kızsın. Ağladığın yetmiyor gibi bir de canımı yakıyorsun.
Sibel iyice korkmuştu. Neden ağladığını bile bir anda unutmuştu. Elma ağacı konuşabilir miydi.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
