Yapı Ustası Şiiri - Özel Arabul

eski bir yapı ustasıyım ben
teknem sıvama güneş
yeni bir gökyüzü kurdum bu kente
taştan ağızlarıyla
genç dağlara benzer çatılar

gözkapaklarım düştü
yapraklar gibi gözkapaklarım
duvarların soluğunda
öyle yoruldum ki
kalın ağaçlar gibi ağır
kumla karışmış gövdemi
bıraktım ortasına
kıyıları salkım salkım kök içinde
sanki ırmak bu caddeler
taşır dağınık düşleri

yaşlı bir köprü yüreğim
kuşlar geceler yalnızlığımda
aydınlık kuşlar uzaktan gelmiş
zaman sonsuz birikim
onların ayaklarında

eski bir yapı ustasıyım ben
teknem sıvama güneş
yine de yerleşmiş değilim
bir tuğla gibi hiçbir konuta