Yapayanlız bir hiç... Şiiri - Nazlı Muhip

Umudun sızmadığı her yer karanlık.
Bir ışık istedim sadece,
kapkara dünyama...
***
Her yüzde beni arayacaksın,
her yüzde affedilmeyi.
Sen gittinden beri ben yokum.
Artık istesende bulamayacaksın...
Ne sen nede ben sevilmeyi becerebildik,
bu masalda.
Artık o kötü sondayız sevgili..!
Artık herşeyin bittiği yerde başlıyoruz,
birbirimizden habersiz.
Geride gölgeler bıraktık,
havaya uçup giden sözler bıraktık,
manzaralar bıraktık...Şimdi hepsi öksüz...
Her yerimi acıtan,
her yerimi ağrıtan bir hastalık gibi tüm bunlar.
Unutamasamda artık unutur gibi yapacağım.
Seni en güzel anılarla beraber gömeceğim yüreğime...
Bu lafları kaçıncı söyleyişim,
bu kararı kaçıncı alışım,bilmiyorum.
Ama sende bilmiyorsun...olmuyor be sevgili..!
Unutacağım dediğinde unutulmuyor.
Seninle ölme ihtimalini bile sevdim,ben,
seninle rezillik çekme,
seninle aç kalma,
seninle bir kuru ekmeğe muhtaç kalma,
ihtimalini bile sevdim...
Sensiz yaşanacak hiç bir rahatlığı,
hiç bir anı sevemedim...
***
İstediğin oldu işte.
Artık yanlızım.
Ne sen varsın nede bir kimse...
Yapayanlızım sevgili,
alemdeki kimsesizler gibi yanlız...
Sensiz ne ölmeyi becerebiliyorum nede yaşamayı...
Hadi kopsun kıyamet,
hadi yansın her yer,
hadi dört duvar gelsin üstüme...
Koruyacak kimsem kalmadı,
gözünün içine bakacak kimsem kalmadı...
Gözlerindeki ormanda sen benide kaybettin.
Hadi ara her yüzde beni,
hadi ara her yüzde affedilmeyi...
Bulamayacaksın sevgili..!
Sen gittiğnde yok oldum ben,
artık bir 'hiç' seviyor seni,
artık bir 'hiç' unutamıyor...
***
Yaşayamadık bu aşkı çığlık çığlığa.
Umudun sızmadığı her yer karanlıkmış...