Yapayalnızım Şiiri - Miray Seyyar

şu dakikada bilmiyordum
babam için mi ağlıyordum sevgilim için mi
her kırılışını ruhumun
gözümün önünde oynatıyordum

ben bu zamanlarda alırdım elime kalemi
belki de esirgerdim kendimi parmaklarımdan
yıkmamak için usul usul kendimi
yazdıklarım ise beynime saplanıp kalırdı

yaşayanları anladım ve yaşamayanları da
neden anlaşılamadım onu ise hiç anlamazdım
şiirlerim bayatlardı eskisi gibi hissedemezdim
gözyaşlarım bile acının bir kısmında kururdu

yani ben anlardım ki ben acı çekmiyorum artık
dönüştüm acının kendisine
bundan eskisi kadar taze değildi kalbimdeki sızı
daha kötüsü kalbim sızının kendisi olmuştu

sevmek iyileştirir derlerdi hep zaten hiç inanmazdım
benim dilimdeki sevgi hiç iyileştirmedi
dilimi kanatan kelimelerim varlardı hep
hepsi de sevgidendi

sessizliğinde bile şefkati buldum sanardım
öfken bana huzurlu hissettirirdi
ne olursa olsun evdi değil mi işte
gerçekten yangında doğan tüm dünya yanıyor zannederdi

ben paylaşırdım annemin kaderini
lanet ettiğim adam vardı ya benim
numarasını telefonuma bile kaydedemediğim kanımla ise bağlıyım
ne kadar istedimse onu buldum sonunda

ne yazık ki bana
hep tutunuyorum sanarken
neye tutunduğuma hiç bakmadım
bakmadım acıya mı tutunduğuma yoksa hayata mı
tutunmak istedim sadece bir şeye

şimdi biliyordum hayatta nasıl kalındığını
fakat hâlâ öğrenemedim nasıl yaşandığını