Yapayalnız Şiiri - Alparslan Karagöz

Ne bir umuda gücüm ne aşka zamanım
Kalmadı o neşem , o eski heyecanım
Güz düştü yüreğime , tez çattı hazanım
Şimdi viran bir şehir , yıkılmış bir han'ım

Sonu gelmeyen kavgalardan , yorulmuşum
Yıldızlar dökülmüş göğümden , durulmuşum
Kopmuşum dalımdan rüzgarla savrulmuşum
Puslu bir yeryüzünde , sona vurulmuşum

Tutsağıyım kaderimin sanki bir esir
Kör zindandır yüreğimde şu koca şehir
Boşanırken gözlerimden coşkun bir nehir
Her gecem başka dert , her gecem başka zehir

Şu rüzgarlar kulağımda acılı bir beste
Bir an kaybolsa efkarım , bu çöken siste
Sigaram mı yoksa , ben miyim her nefeste
O tükenip azalan aheste aheste

Çığlıkları ruhumda duyduğum imbatlar
Şimdi her zerremde yankılanan imdatlar
Başımda çevrelenmiş kapkara bulutlar
Bir yaşanmışlığın resmi yüzümdeki hatlar

Hengamelerin içindeyim , bir dardayım
Sona attığım her bir adım daha kârdayım
Bir özleyiş makamında ahû zardayım
Bir an gökyüzünde ve bir an mezardayım

Hesabım kalmadı artık gelecek günden
Ne zaman dönecek düşlerim o sürgünden
Ruhum bir başka alemde , ayrılmış tenden
Gölgem bile terketmiş beni , kaçmış benden

Kaybolmuş mevsimlerim ne bahar ne yazım
Şimdi unutulmuş harabe , bir enkazım
Bir yazacak kalemim , bir sırdaşım sazım
Bir başımayım işte hayat , yapayalnızım

25 Ocak 2023

Alparslan Karagöz