Yapayalnız Şiiri - Muhammed Emin Şahin

Yapayalnız bekliyorum karşı kıyıda
Kalbi kırık, aklı gidik biri olarak bekliyorum.
Gözlerim uykusuzluktan yorgun,
Ama kendimi güçlü sandığım için ağlamıyorum.
Yanımda öfkemi de getirdim
Bencil insanlar yüzünden getirdim öfkemi
Kıyıdan denize bakıyorum yorgun gözlerle
Aniden gelen rüzgâr ürpertiyor içimi
Ceketime daha sıkı sarılıyorum
Gene uzaklara dalıyor gözler
Zamanı bile bilmiyorum
O kadar ağır geçiyor ki zaman,
Zaten hep öyle olmaz mı?
En mutlu anında hızla geçer
En mutsuz anında ise hiç geçmez.
Zaman bile üzüntümüzle daha çok vakit geçirmemizi istiyor.
Dışarı çıkıp bir bardak çay içmek istiyorsun,
Ama yalnız olduğun için vazgeçiyorsun.
Çay bile içmek istemiyorsun halini görünce
Kelimelerin kifayetsiz kaldığını düşünüyorsun.
Çünkü artık karamsarlığa kapılıyorsun
Sürekli böyle gitmez deyip ayağa kalmaya da çalışıyorsun
Ama sırtında beslediğin dostların izin vermiyor.
Sokağın tavanı gene masmavi,
Denize yansıyor maviliği,
Balıklar bile mutluluktan gökyüzüne sıçrıyor.
Herkesi mutlu görüyorsun
Belki de mutluluk, insanın yüzüne taktığı bir maskedir...