Yapayalnız Şiiri - Halenur Kor

Güneş battı, işte oturdum yine yalnız,
Hâyal içinde koydum başımı ellerime.
Etrafta çıt bile yok, kederimle ben yalnız,
Yapayalnız otururken sen geldin düşlerime.
Bu karanlık gecede tek sendin arkadaşım,
Dertli saatlerimde yine sendin sırdaşım.
Yıldızlar gökyüzünden gülüp gittiler bir bir,
Yanımda sandım seni, siliyordun gözyaşım.
Üşüyen ellerimi ellerine almıştın,
Gözlerin gözlerimde mutluluğa dalmıştın.
Sesini duymuyordum, gözler konuşuyordu,
Bakışların ruhumu nasıl da okşuyordu.
Yine yaşadım bugün mutluluğu seninle,
Oturdun saatlerce bıkmadan sen benimle,
Şu bir kaç saat bana sanki hayat vermişti,
Nihayet kırık kalbim muradına ermişti.