Yapay Döllenme Şiiri - Hicran Aslan

Bu aşk bir doğum lekesi gibi
Kalakaldı bedenimde….
Bu bir yapay döllenme
Gerisinde doğurganlığımı örseleyen…
Kadını en çok kadın kılan özelliğini yitirmesi neyin cezası….

Fikir beyanı gibi şiir yazıyorum
Aslında sana senin yanlış olduğun kadar helalim oluşuna…
Seninle güne başlamayı ibadet saymışım…
Her mevsim göç mevsimiydi ve pişman olacak vaktimizde yoktu…
Hep elleri anladım ben….
En çok onlara şaştım….başka tene ezber vurgularla dokunan…
Kelebek sabırsızlığına,
vücut çizgilerimin atlası sığdıran o eller miydi….
Kendini his edemediği hazlara vuran…
Ben en çok sana ağlarken varamadım rahatlamanın kıyısına….
Gerilmekten koptu kopacak bir telsin her enstrümanımda….