Yapay Aşk Şiiri, Şiiri - Çağdaş Öztürk

(Anlayabildiniz mi?
Aşk mı yapay, yoksa şiir mi?
Yapan kim?
Neden yapmış belli mi?)

Bence çarpıyor gibi yapıyor kalbim sadece.
Sensiz ben bir ölüyüm!
Cahil kalbim sen yerine kan pompalıyor hücrelerime
Oysa oksijen sensin, şeker sensin.
(Aptal kalbim de bilmiyor bu gerçeği
Matah zannedip yaşatmayı, uğraşıyor;
İstemiyorum oysa sensiz bir geleceği.)

Oruç gibi senin yokluğun vuruyor başıma
Sana açlığım vuruyor;
(Bulsam, içsem yudum yudum;
Sana susuyorum.)

Bakma gülümseyerek baktığıma!
Yastayım.
Gelme ihtimalin olabilir diye
Zaman kazanıyorum kendime aslında,
“Sadaka ömrü uzatır”
İnsana gülümsemek sadakadır.

Sonbahar diye değil biliyorum
Solgun renkleri tüm çiçeklerin,
Yok, aslında ben solgunum.
Çiçeklerin verileceği sen yoksun
Çiçekler neden canlı olsun?

Ne ateşler içinde kalıyorum şu yaz günlerinde
Ne on altı derece üfleyen klima üşütüyor beni;
Bulamayınca seni
Tadamayınca tenim tenini
Vasfını kaybetmiş deri!

Tadı tuzu da yok yediklerimin
Tadım tuzum da yok sen gideli.
Tadım tuzum sendin.
Dilim sendin değil mi?

Ve beni teselli etmiyor hiçbir müzik
Hiçbir bülbül veya kanarya sesi
Sesini özlüyorum,
Sen türküm, sen şarkımmışsın besbelli.

(Sevmişim;
Yazmışım.
Yoksa şiir de aşk da hakiki mi?)