Yapay Şiiri - Mehmet Çoban

“Altından saray yaptırdım
İçine cesedimi koydum”

Zamanın sağır sultanına sordum
Aldığım cevapla yok oldum

Kanlı canlı insanların
Nasıl kansız olduklarını bilmiyorum!

Biliyorum diye saydıklarımla
Bilgi deryasında kayboldum

İki kelimenin özünde var olmak istedim
“Doğandım, doğalım”
Öyleyse niye yapaylık yolunda yoruldum?

Devirde olanlar
Daha da olacaklar
İnsansız uçaklar
İnsansız silahlar
İnsansız yaşamlar
İnsanlık adına kurgulananlar

Derler ki;
“Tüfek icat oldu mertlik bozuldu”
İnsanlık icatlar yolunda yoruldu

Peki;
Elektrik, elektronik icat oldu ne oldu?

Robot, robot insanlar hayata yürüdü
Sermayedarları parayla güldürdü

Bilim, ekonomi, siyaset yazgısı
Çağdaşlık, gelişmişlik, aydınlık algısı

Soyun dökül çık ortaya
Aklı, yaşamı ver pazara
Yaşam tüketime parya
İnsanlık; insana angarya
Gülüp eğleniyor çılgın dünya
Paralar doluyor kasalara

“Bir varmış bir yokmuş zamanda
Gelip geçen devri hayatta
Pireler berber, develer tellal iken
Bir akıllı görünmüş sihirli kutularda
İnsanlar tabi tutulmuş illüzyona
Gözler meftun, kabaran kulaklarla
Sarhoş olmuşlar yedi bahara
Yedi bahar borç batağında
Gömülmüşler altın mezara
Adını çıkarmışlar saraya
Saray, saray üstüne Hanya
Akıllar giderken Konya’ya
Yol üzerinde uğramışlar Bor’a
Niğde’ye sürmüşler eşekleri boşuna
Eşekler yolda uğramışlar suya
Halk dayak için girmiş sıraya
Sudan gelecek eşekler kayboluncaya
Bir akıllı çıkıp sormamış insanca
Nedir bu hal deyin Allah aşkına! ”

“Altından saray yaptırdım
İçine cesedimi koydum”

Şiirin sonunu sordum
Artık dijital kordum

Yangın, yanın üstüne yandım
Yapaylık içinde doğallığa kandım

11.07.2015 – İzmir El Garip