Yapamyorum Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Benim içim içime sığmıyor insanlar.
Deyim gereği değil, deyim demek doğru değil.
Ben büyüdüm, ama içim hâlâ tekli koltuğa kıvrıldığında
sığabiliyor.
Dünya içime doldu ve içim henüz edilecek küfürleri bilmiyor.
Uzun süredir taşamıyorum ayrıca.
Patlamak, taşmak, çağlamak istiyorum.
Ama bir damlasını bile dışarı atamıyorum içimin.
Annemin gözyaşları akıyor, babamın öfkesi içine doğru büyüyor,
aynı evin içinden evden büyük acı taşıyor.
Benim içimden tek kelime çıkamıyor.
Taşmak istiyorum çünkü taşsam taşırım.
Anlayabiliyor musunuz insanlar?
Annemin yaşını ve babamın öfkesini taşıyamıyor, atlatamıyorum.
Eskiden olsa Aslablama sorardım.
Ama ben son üç şarkıdır neyse ki yutkunuyorum.
Acımı yutkunuyorum.
Ağrımı yutkunuyorum.
Bir yalan daha duyacak takatim kalmadı.
Tutulmamış bir söze daha kendimi şuracığa asarım.
Annemin çamaşır ipleriyle. Bu kadar.