Yapamiyorum ,cünkü Gercekten Cok Yoruldum.

Ben yapamıyorum...
Anlıyor musunuz, yapamıyorum çünkü kalbim alışkın değil hesapsız insanlara,
Yüzüme gülerken arkamdan fısıldaşanlara,
Yalancı gülüşlerin altına saklanmış çıkar hesaplarına alışamadım,
Bir insanın cebine yürüyemem ben,
Yürümem... çünkü yürürsem,
Kendi varlığıma, onuruma, içimdeki çocuğa ihanet etmiş olurum.

Ve bu ne demek biliyor musunuz,
Bu, “Senin paran varsa ben senin yanındayım” demek oluyor,
Bu, benliğimi birkaç banknot uğruna satmak gibi geliyor bana.
Ben birinin hayatına etiket olarak yapıştırılamam.
Etiket değilim, yama değilim, vitrin değilim ben.

Ama siz bilmiyorsunuz…
Hiçbiriniz bilmiyorsunuz, sadece konuşuyorsunuz,
Adımı bilmeden, geçmişimi bilmeden,
Hangi sabahlara uyanamadığımı, hangi gecelerde içimi susturamadığımı bilmeden,
Sadece konuşuyorsunuz, yargılıyorsunuz, susmadığınız tek şey benim üstümdeki ağırlıklar.

Siz iyi insanlar değilsiniz,
Çünkü birinin kırıldığını göremeyecek kadar körsünüz,
Çünkü bir insan susarken daha çok bağırdığını duyamayacak kadar sağırsınız.
Ama bugün…
Bugün burada olanlar, siz iyi insanlarsınız.
İşte bu… bu çok başka bir şey.
Normalde insanlar, sadece iyi gün dostudur,
Alkış varsa gelirler, mutluluk varsa parlarlar,
Ama ben bugün iyi değilim,
Ben bugün ağlamaktan değil, tutulamamaktan yorgunum.

Ve iyi ki…
Bugün buradasınız.
Sadece bugünün hatrına… teşekkür ederim.

Zor bir dönemdi bu,
Her şeyin üst üste geldiği, her şeyin iç içe karıştığı bir bataklıktı adeta,
Ve ben…
38 kilo verdim sadece bedenen değil,
Ruhum da kemiklerim gibi inceldi,
Bazen diyorlar ki kaç yaşındasın?
“55” diyorum... çünkü yaşım değil yorgunluğum konuşuyor.

Kimse bilmesin istiyorum beni,
Çünkü tanıdıkça yargılıyorlar,
Anladıkça uzaklaşıyorlar.
Ben bir duvar değilim ama herkes gelip sırtını dayayıp ağlıyor,
Benim yaslanacak kimsem yokken,
Benim gözyaşlarım için kimse durup da "nasılsın" bile dememişken…

Araba kapıda…
Ama gitmek istemiyorum,
Çünkü alkollüyüm, çünkü dağılmışım, çünkü yolda değil, kendimde kaybolmaktan korkuyorum.
Polise değil, bu hayata yakalanmak istemiyorum.

Beni kim tanırsa tanısın,
Gerçek adımı bilmesinler,
Gerçek yüzümü görmesinler,
Çünkü o yüz, sahte mutluluklara değil,
Derin acılara, sessiz isyanlara ayna tutuyor.

Ben yoruldum...
Ama hâlâ hayattayım, hâlâ buradayım...
Ve söz veriyorum artık…
Ağlamayacağım.
Çünkü içimde bir patlama noktası vardı,
Ve o… işte bugün dü.