Yapamıyorum! Şiiri - Ayşegül Kahraman

Zaman solumdan çalıyor.
Kayıplarımın acısı hala taze ,
duyduğum sancı soluğumda.
Kaç yıl ,kaç ay,kaç gün.
Kahretsin! kaç saat geçiyor durduramıyorum.
İçimdeki dehlizlerde kayboluyorum bulamıyorum.
Gözlerimin ucundan hasret akıyor.
Tutamıyorum yitirdiğim elleri,
Yokluğuma söz kafi gelmiyor, konuşamıyorum.
Her kokuda arıyorum,rüzgar değse ciğerim sızlıyor.
Öyle böyle bir hasret degil bu,
Hani bedeninden et kopar ya .
Hani ruhun göçer gelmez ya .
Ana yüreğim evlat yokluğunda ölüyor
Diriltemiyorum .