Sensizliğimin evladı olan,
Hüznüm...
Yüzleştiriyor beni,
Ruhumla...
Deli miyim divane mi?
Sonra fark ediyorum
Ne deliyim ne de divane...
Sensizliği kusup,
Sensizlikle kanayan,
Senli cümlelerin,
Renksiz Kelimeler'indeyim..
Dilim tutuluyor...
Usulca bağırıyorum...
Avazım çıktığı kadar,
Haykırıyorum, ruhumun derinlerine..
S'ebep oluyor sesim susuşuma…! ! !
Şimdi gözlerin; ne zaman değse başka gözlere, ben burda kör oluyorum..
Ne zaman; hissetsen başka bir soluk, ben burda nefessiz kalıyorum..
Ve ne zaman; dokunsan bir üçüncü tekile;
Benim parmaklarım acıyor…
YAPAMIYORUM...BİTİYORUM...ÖLÜYORUM...! ! !
Yasin YeşiltepeKayıt Tarihi : 10.4.2011 21:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!