Yapamazsın... Sevdiremezsin...

Yapamazsın, sevdiremezsin…
Bana kendin diye bir yabancıyı sevdiremezsin.
Gülüşlerin var belli belirsiz anlarda,
Hiç beklemediğim kadar masum.

Bakışların var yapayalnız hallerimde,
Bana yakalanan.
Yapma desem de dinlemeyeceksin,
Sevdireceksin bana tanımadık bir güzeli.
Sonra korkutuyorsun beni,
İçimde bir basıklık olur
Hafiften irkilsem ağlamaklı bir hal başlangıcı
Ardından neyin geleceğini bilemediğimsin...

O güzeli sevmeme izin verme.
Tanıdık birisi ol!
Her zaman ki hallerine bürün, ama değişme! ! !
Şayet korkusuzluğum bilindikliğindendi,
Yeni bir “sana” hazır değilim.
Gece gökyüzü;
Koyu renkli saltanat kıyafetini giydiğinde
Nöbetlere terfi ediyorum.
Rızam olmadan ve aydınlık gelene kadar
An ve an seni bekliyorum puslu karaltılar ortasında.
Savunmasızım,
Ve bu kalbim neyin diyetini öder iyi bilirim.
Bir sonraki gidişine kadar
Her gelişini saklarım sızılarımda...
Hem gidersin hem de sevdirirsin kendini
Bir yabancı diye.

Bir gün gelecek
Bu aşk bahçesindeki güller yollarına dökülecek,
Sen bunu hem istersin hem istemezsin.
Diyetim bu;
İstersin... istemezsin...
Ve sen değiştikçe korkarım bu çelişkilerin artacak.
Zira o güzeli bana sevdirtme, korkarım! ! !