...Yapamayacak (...) Şiiri - Gül Doğan

bilmiyordum
ayrılıkların böyle başladığını
anlamamıştım
aşkın böyle uçarı olduğunu
umudun aynası olmalıydın
yansıyan bana
kırılmalar olmamalıydı
cebime kırılan ümitlerimi
sığdıramazsam,
gözlerim kapalı
yürümeye cesaret edemiyorum
düşen yapraklara değil
onları savurmayan rüzgara isyanım
savrulalım uzaklara
içine sinmediyse kokum
tenim tenine yar olmadıysa
bırak savrulsun bu aşk'ta
her yeni gün
silinen bir günün
arka sayfası değil midir?
her yeni güne inat
silelim yarın denileni
avuntu olmasın sözlerim
teselli olacaksan bana
uzak ol benden aşkın gibi
uzak desin yüreğim en azından
raks edemiyorsak kırlarda
çalmasın neşeli şarkılar
bırak bir uğultu eşlik etsin
ayrılığımıza
ağlayacaksa biri
o ne sen olasın
ne de ben
bırakalım bulutlar toplaşıp ağlasın
biz zaten savrulmaya niyetlenmişiz
damlalar bizden olmasın
ağlamaklıydım seni ilk tanıdığımda
ve sen bana
ne güzel gülüyorsun demiştin
bense yüreğimden döküleni
dilime dolamıştım
yalan gülüşlerin sahte hazzının
yangınını bilemezsin
bilme de can heval'im...
bilmek zorunda olduğumuz
bitmek bilmeyen yolların
ayağımıza takacağı taşlar olsun
ellerime batan dikenler
bendenmiş..
kendi sözlerimmiş
sözler hükmünü yitirsin artık
karanlık kalksın üzerimizden
biz aydın bir yolculuğa
ayrı da çıksak
ruhumuz eş olsun
ruh eşim
saçlarını yerime
rüzgar okşasın
kokunu o rüzgar bana getirsin
ayrılık;
o bizi bulmadı bulmazda
ayrılık dediğin ölmekle başlar
biz öldüğümüzde
vuslatımız olacak
mahşere saklanan her hikaye gibi
sonsuza salınacak
gitme demediysen o gün
gitme demediysem o gün
gitmelerimiz yürekten olmadığı içindir
gittiğimiz her yolun sonunda
başından beri eşlik eden yine biz olacağız
gölgeler hükmünü yitirsin artık
sığınmayacağım karanlıklara
gri sabahlara
uyandığım her sabah mavi olacak
ve o sabahlarda sen bana yar olacaksın
belki ayrı şehirlerin
ayrı sabahları olacak
belki de
aynı bulutların bizi sarmasıyla uyanacağız
ama kokunu içime çekeceğim
tenime sineceksin her sabah
ne sen ne de rüzgarlar
aşkımsız yapamayacak...