Yapamam Ben Şiiri - Ertuğrul Erener

Sana uyandım, gece karanlığında,
Gözlerine baktım, içim ürperdi kaçırdığında,
Yanından uzaklaştım, ürkek kalbim arkasında,
Derinlere daldım, güzel bir musiki kulaklarımda,

Senle bir ömür düşündüm, olur olmaz arasında,
Çıkmaz sokaklara girdim, sarp yokuşlarda,
Divane dolaştım da bir çıkar yol bulamadım mıntıkana,
Karşılaşma ihtimaline vuruldum köşe başlarında.

Ey gönül sen ne dersin bu çetrefilli, girift bulmacalara?
Bilirim yorgunsun, visal ile çatışmalara,
Keyfi açılan cephelerde, oluşan kayıplara,
Hesabı yapılmadan girilen savaşlara, tarifsiz yaşattığım duygulara.

Var mısın unutalım, aşka dair ne varsa,
Tek kalkalım, uzun gecelerden sabaha,
Aylak aylak dolaşalım, boş sokaklarda,
Ya da haykıralım özgürlüğümüzü dünyaya.

Var mısın onurumuzu ayaklar altına almaya,
Hoyratça bir ömür yaşamaya,
Unuttuğumuzu unutmaya,
Ama yok yok olmaz ki, yapamazsın sen.

Ey sevgili, niçin susar da konuşmazsın,
Sever misin sen de beni ihtimaller arasında,
Buyur eder misin, gönül sofrana?
Yoksa umursamaz mısın, hiç yokmuşumcasına.

Sensizliği, sen ile tattırır mısın bana,
Yoksa benliğimi mi unutturursun, varlığınla,
Zamana mı bırakırsın, bir ihtimal uğruna,
Ya da bekletir misin, kalbinin loş bir odasında.

Hiçbir şey yaşanmamış farz edelim,
Silelim maziye ait ne varsa,
Unutabilirsen unut beni, herhangi bir arada,
Ama yok yok olmaz ki, yapamazsın sen.

Yapmana ihtimal veremem, onca sevgimin yanında,
Yok sayamam, o dokunuş, bakışları, sıcaklığın yanımda,
Alıp başımı gidemem, senin olmadığın diyarlara,
Ama, yok yok olmaz ki, yapamam ben.