Ah Ulan
Bunca zaman Buyudum diye
Bosa Uzulmusum.
Kocaman Adam Oldum
Ama Oyuncaklarim hep ayni
Hatarlarmisin Anne benim oyuncaklarimi
Hani bir yap bozum vardi
Yapar bozardim
Gunlerimin bir cogunu onunla gecirirdim
Simdilerde onu geri buldum
Hemde ben hic birsey yapmiyorum
Hani O kadar Sahte Insanlar var ki
Dost Gorunen
Her gun yeni bir kimlige burunup
Yeni Yuzlerini ortaya cikariyorlar
Yap Boz gibiler Anne
Isleri dusunce yanimda Derli Toplu
Isleri bitince Dagilip Kayboluyorlar...
Kayıt Tarihi : 14.7.2012 06:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Soysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/14/yap-boz-29.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!