Yap Boz Şiiri - Nurşah Şenel

Küçük resim parçalarını birleştiriyorum
tam bitti diyorum
bir parçanın yeri boş kalıyor
galiba son parça firarda
bayağı bir ayrılık yapbozu da olda
canımı sıktı ziyadesiyle
kazanılmış bir ayrılığın eksik parçası…

Canına tükürdüğüm bir bayağılık her yanımda
bayağı bir mevsim
güneşin bayağı parçalanışı mavi dünyada
parçalarından biri ayak ucumda
vurdumduymaz düşlerim çorapsız…

Her şey devinimden bıkmış
üzeri mora çalan bir örtüyle kaplı masa
masanın üzerinde köşesi aşınmış biblo çehresi
ve günleri yıl zanneden sersem bir takvim
bir de odanın sağ köşesinde bir şeye içerlediğini
çok da sezdirmeyen antika yürek gardırobum
her bir şey duruyor öylece
cansız nesnelere yakışır haller bunlar da
kalbime ne demeli Allah aşkına
askımda asılı duran haki elbisemden farksız hali
bir intihar teşebbüsüne benziyor uzaktan bakınca
benzi kül gibi olmuş
sallantıda bir kırılmış kalp pozisyonu…