Yanyana fotoğraf çektirmiştik

ben seni sevdim, hem de asıl isimle
yalansız, duraksamadan, öylesine hesapsız
sade yanında olmaktı, seninle konuşmaktı,
yanyana yaşamaktı bütün hesabım
tıpkı o siyah-beyaz resimlerdeki gibi
...

ben seni sevdim, işte tam bu resimle
biraz flu, o anda bile eski zamandan bir iz
sırlar dolu seninle yanyana olduğumuz her an
ve tekrar yanyana geldiğimiz zaman
sanki iki insan değil iki yabancı cisim
...

ben seni sevdim, yabancı bir cisimle
yüreğimle değil, sanki başka şekilde
sanki taşa oyulmuş bir hayaldin sen
ya da çıkmaz boyalarla yapılmış bir resim
ve üzeri kaplı, göz alan bir simle
...

ben seni sevdim, üzerindeki simle
parıltını sevdim, yalınlığını örten
bir tül, gümüş bir tül örtülü hep yüzünde
en güçlü duygularını bile gizlerken sen
dudaklarında sanki hep tek bir isim
...

ismimi en güzel sen söyledin
...
sen beni sevdin