Ne olduğunu,nerede olduğunu bilmiyorum. Merak etmek için zorlasam da kendimi başaramıyorum. Sokakları bitiyor şehrin. bütün sokaklar yap boz,içinden geçiyorum hiç biri tamamlanmıyor. Her mekan biraz daha sessizleşiyor ben bir parçası olduğumda. Ne aradığımı bilsem birilerine sorardım,bilmiyorum. Gülümsemesi çalınmış bir şehirde yaşamak bir parçası olmak istemezdim,öğreniyor insan. Kestirme yollar bilmeli insan hayatla ölümün arasında.
yüzümü
közden bir yastığa gömdüm
uyudum
uyudum
ve
uyandım yalnızlıkta
düş
kurmadan.
kalbim
kalbim ki
seni
en çok özleyen
yerim
yüzümle
yan
yana
Kayıt Tarihi : 1.3.2006 15:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zati Erbaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/01/yanyana-6.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)