Yansırken Cama Çizgilerim

Tekrar göremeyeceğim ya da görsem bile hatırlamayacağım yüzlerin arasından geçiyorum sarı bir dolmuş içinde.
Kimisi geliyor kimisi tersi yönde gidiyor.
Dolmuşun gittiği yönün tersine gidenler daha çok . Sanki bir şeylere geç kalmışız da gideceğimiz yerden dönüyor gibiler.
Ben nereye geç kalacağımı bile bilmiyorum.
Sorgulamıyorum şu sıralar .
Sadece gidiyorum.
Esnaf camları dükkanın önünü aydınlatmaya yetiyor .
Ama ben dükkanın önünde değilim , karanlığım...
Hiçbir esnafın yüzünü güldüğünü göremedim bugün. İşlerden mi bilmiyorum ama içerideki müşteriler de gülmüyor. Kimse gülmüyor , ben de gülmüyorum. Sadece gidiyorum.
Otobüsün gürültü sesi , ne dendiğini anlayamadığım iç içe geçmiş konuşmalar ve ağlayan bebek sesi dışında bir şey işitemiyorum.
Kulaklığım kulağımda takılı ama bir şey açık değil. Sanırım en sevdiğim şarkılara olan sabrımı bile tükettiğim yerdeyim .
Sadece duruyorum ve arada kafamı çevirip camdan yansımama bakıyorum.

Çizgileri artmış alnımın ..
uzun zamandır bakmıyordum aynaya...

Tolga Erdoğan (Kasım 22)