Ne çocuk dinledin, ne kadın, ne yaşlı,
Yedi başlı ejderha gibisin, bir çok başlı,
Dört bir yanımız yara, bere içerisinde,
Olan biteni izliyoruz gözümüz yaşlı.
Vicdan bırakmadın, bizde size döndük,
Duygularımızı çoktan toprağa gömdük,
Fakirin tavuğu kaz görünür misali,
İnsanlığı unuttuk, cinliğe büründük.
Sana acımıyorum artık, hislerim öldü,
Senden öğrendiklerimiz bizi de böldü,
Senin dünyaya yaptıkların ortadayken,
Sana barbar demek bile büyük ödüldü.
Barbarlık hafif kalır canavar ruhuna,
Kıydığın canlar, kâr kalıyor yanına,
Bir hançer saplandı ki yeşil bağrına,
Sende cayır cayır yan, ağla haline.
Oh olsun sana, şimdi de sana mı üzüleyim?
İçimden geçenleri bir beyitle özetleyeyim,
“Yansın kahpenin ocağı, feryat mı edeyim?
Söndüren itfaiyecinin avradını...”
31.10.2003
İbrahim BayraktarKayıt Tarihi : 31.10.2003 10:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ABD'de çıkan ve günlerce söndürülemeyen bir orman yangınıydı bu satırların dökülmesine sebep. Tabii ki suçlu olan ne ağaçlar, ne de ormanlar ama ABD'nin dünyaya bakışı ve insanlığa yaklaşımı, daha doğrusu özellikle 3. dünya ülkelerinin onların gözünde bir kibrit tanesi kadar bile değersiz oluşuna bir tepki olarak yazılmıştır.
Tebrikler
Mim Kemal Ertuğrul
TÜM YORUMLAR (3)