Yansımalar... Aşk Şiiri - Songül Uçar

Olan ol-du,
Aşk ol-du...

Yol boyu raks eyledi güneş,
….Zarif ve coşkun akan dereyle.
Gel gör ki deniz,
….Sevişmekteydi sanki ziya(de) siyle.

Umu-t Aşk idi,
Aşkta yok ol-du...

Güneş baktı,
….Parlıyordu cemali suyun yüzünde.
Oysa ayna,
….Buhar olup çıkmıştı da göklere,
…………Dokunamamıştı yine de,
……………..En sevgilinin yüreğine...
……..“Yaklaş! ” diyordu hala, yaklaş...
Yaklaştıkça yandı,
Yandıkça yaklaştı...
...Gaybında gaip oldu umman-ı fezanın.
........Ufkuna yol oldu bezm-i cefanın...

Sevgi-li Aşka düştü,
Aşk yüreğine...

Bir yudum su!
….Biraz buruk az da kırık bir hüzünle,
……..Takılıp da bir hasletin peşine,
…………Yağıyorken damla damla kendine,
..........Gördü ki,
......İki âşık,
Meşk etmekteydi bir-lik-te..!
Akıyordu bir ışık,
....Çağlıyordu sinede.
.........aşk diye...
.............aşk ile...