İnsanın kendisini zamanın akışına bırakması kayboluşu, yok oluşu demektir.
Tıpkı bir kibrit çöpünün okyanusta nereye gideceğini bilemeden dalgaların sürüklemesiyle hedefsiz, dümensiz bir o yana, bir bu yana savrularak sonunda kaybolup gitmesi gibi.
Zaman denen mevhumun akıp gidişine direnmek mümkün değildir evet, ona yön vermek de öyle.
O halde insanoğluna düşen zamanı Allah’ın kendisinden istediği biçimde ve anlayışta kullanmaya çalışmak, değerlendirmek ve zaten belirlenmiş olan hedefe varmaktır; zamansızlığa ulaşana değin.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta