Güvenmekle ilgili en temel problemimiz. kendimize olan güvensizliğimizdir.
Ve bu da bizi ne yazık ki güvenmek kunusunda kararsızlığa doğru itiyor, güven duygusunun örselenmesine sebep oluyor.
Kararsızlık insanlara şüpheyle yaklaşmamıza sebep olduğu için aynı ikircikli hâl muhataplarımızda da ortaya çıkıyor.
Yani üzüm üzüme baka baka kararıyor.
Ve sonuç, hiç kimsenin diğerine güvenemediği bir toplum...
Sonra gelsin yozlaşma, bozulma ve çürüme.
Lâkin ne yazık ki yaşadığımız toplum kişiyi böyle düşünmeye ve davranmaya itiyor.
Aldatılma şüphesi yakıcı bir duygudur ve insan için çıkmaz sokaktır.
Güvenmek ihtiyaçtır. İhtiyaçların karşılanmaması dengesiz bir hayatın ortaya çıkmasına sebep oluyor.
Öte yandan birine güvenmek ve bunu da hissettirmek insanı gerginlikten kurtarıp rahatlatır. Ama o kişiye sorumluluk da yükler.
Bu yüzden insan sadece güven konusunda değil, diğer her türlü ihtiyacını karşılamada da risk almaktan çekinmemelidir.
Aksi taktirde hayatını anlamlandırmakta sıkıntı çeker ve mutsuzluk kapısından eksik olmaz.
Çünkü insan için her şey kendisinde başlayıp yine kendisinde bitiyor./13.6.25
Kayıt Tarihi : 14.6.2025 17:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!